به بهانه پخش دوباره سریال خانه سبز

.

.

.

.

الکی مثلا من روزنامه ام

از شوخی بگذریم این روزها سریال خانه ی سبز در حال باز پخش است سریالی که سعی کردنکته هایی  برای بهبود روابط در خانواده با زبانی شیرینی و هنرمندانه به تصویر بکشد و احتمالا در ذهن بیشتر بینندگان تلویزیون در آن سالها خاطره خوبی به جا گذاشته است .

من به خاطر می آورم که در دوران نوجوانی  این سریال جزء برنامه هایی بود که خانوادگی تماشایش می کردیم و و البته همگی لذت می بردیم اما این روزها که دوباره می بینمش فکر می کنم:

این سریال در آن روزها به ما یاد می داد که

می شود فرزند یکی یکدانه بود و خواهر و برادری نداشت اما خوش بخت بود و شاد و راضی .

می شود فرزندانت هیچ خاله و دایی نداشته و حتی عمه و عمو نداشته باشند اما تو اصلا به این موضوع فکر نکنی و برایشان ناراحت نباشی

می شود تک فرزند بود و هیچ یک از مشکلاتی که این روزها روانشناسان می گویند گریبان فرزندان تک را می گیرد به تو آسیبی نرساند

اصلا می شود تک فرزند بود و از همه  ی بچه های خانواده های چند فرزنده شاد تر بود خوشبخت تر بود و راضی تر

نمی دانم چرا آن روزها هیچ کس به شادی های فرید شک نکرد هیچ کس شک نکرد که مگر می شود تا این حد تنها بود و در عین حال شاد نمی دانم چرا آن روزها کسی نگفت تک فرزندی آفت است و هزاران مشکل در پی دارد چرا کسی نگفت کار زنان در بیرون از منزل موجب تمایل به تک فرزندی می شود و همه از این که تلویزیون ک زن وکیل را که صاحب یک خانواده شاد بود به تصویر کشیده شده است ذوق زده بودند

از این سوال ها زیاد است و من بیشتر از این ها به پیام های ناقص و شاید غلطی فکر می کنم که امروز از تلویزیون و در سریال ها منتشر می شود و سال های سال بعد شاید به اشتباهاتشان پی ببریم

مراقب آن چه می بینیم باشیم .....